Verrassing van de week, niet de zoveelste nieuwe tic van dochterlief2, maar haar pré-advies….

9 Jaar intensieve therapiën, begeleiding en zorg, heeft resultaat gehad. Hou je vast…

Regulier onderwijs VMBO Kader met ondersteuning vanuit cluster 2.
Of ik daar blij mee ben? Nou nee…

In alle strijd die we moeten voeren voor de beste zorg en begeleiding, was haar schooltoekomst altijd duidelijk. Iedereen was het daarover eens, school, wij, behandelaren, dat ze zou doorstromen naar VSO cluster 2.
Sterker nog…. Het laatste overleg op school was 3 mnd geleden, over onze gezamelijke zorg dat dochterlief2 het zelfs op VSO cluster 2 heel moeilijk zou krijgen, en de vraag was of ze dat wel aan zou kunnen…

“Als er voor 1 kind de combinatie, in de ochtend school en smiddags zorgboederij, goed zou zijn dan is het dochterlief2 wel” zei juf 3 mnd geleden.

Natuurlijk heb ik zeer verbaasd (en met de nodige paniek) gebeld, hoe het kon dat in het verslag van december 2015 een heel ander advies stond.

“We zien veel vooruitgang bij dochterlief2, op de taal testen scoort ze te hoog voor deze klas. Waar ze het eerste halfjaar maar de helft van een opdracht kon maken, kan ze dat nu afmaken binnen de tijd. Ze zit lekker in haar vel en blijft nog maar weinig thuis.”

Klopt, ze blijft inderdaad minder thuis, niet omdat ze niet overprikkeld is, maar omdat we merkten dat het na iedere dag thuis steeds moeilijker voor haar werd om om te schakelen naar een schooldag. Dus de dagen dat ze nu thuis blijft zijn vaak de vrijdag of de maandag.

En ja natuurlijk scoort ze nu beter en kan ze langer werken, haar medicatie is omhoog gegaan, ze zit al 6 jr met dezelfde 11 kinderen in de klas, ze is na 6mnd goed gewend aan een hele gestructureerde juf die duidelijk communiceert. En ze is gewend aan haar eigen plekje, een tafel met schotten er omheen, met de rug naar de klas, gehoordemper op en dagplanning op de tafel.
En niet onbelangrijk deze juf denkt er wel aan om op tijd haar medicatie te geven….

Overigens zijn de taaltoetsen niet echt betrouwbaar omdat ze concentratieverhogende en prikkelregulerende medicatie gebruikt en is het bij dochterlief al jaren bekent dat ze goed scoort bij haar eigen logopediste, in een bekende ruimte. Laat je de testen afnemen op een onbekende plek met een vreemde logopedist dan scoort ze beduidend slechter. En in een test goed scoren is geen garantie dat het in de praktijk ook goed gaat. Dochterlief2 geeft zelf aan dat ze mensen en kinderen buiten haar klas/school niet begrijpt, ze praten te snel, te veel en te onduidelijk… Wat wij ook zien buiten onze gezinssituatie.

Wat we ook thuis zien, is een meisje wat extreem vermoeid uit school komt, die in de afgelopen 3 mnd meerdere tics heeft ontwikkeld die steeds heftiger worden. De dagen dat ze niet naar school gaat ligt ze tot half 12 te slapen. De dagen dat ze wel naar school gaat kan ze regelmatig niet slapen. En dan hebben we het nog niet over de nachtmerries…

Het enigste wat ze thuis wil, is tegen mij aanhangen. Ik moet thuis zijn als ze uit school komt of naar bed gaat, want zonder mij slaapt ze zowieso niet…..
En ze kan alleen maar zo ‘functioneren’ omdat ze zoveel medicatie slikt…

Ondanks wat ik allemaal aangeef in het gesprek, blijven ze erbij dat dochterlief2 te goed is (scoort) om door te gaan naar VSO cluster 2, en het beeld wat ik schets van thuis, herkennen ze helemaal niet. Het advies van de psychiater maakt niet uit.
En lichte paniek toen ik zei dat ik liever eerst wil proberen om dan medicatie af te bouwen. Of ik dat echt van plan was, want ze heeft die medicatie toch nodig?

Maar natuurlijk: “gaan we wel samen met jullie kijken wat de beste plek is voor Dochterlief2”

Realiteit

Wanhoop, moedeloos, ongeloof, boosheid en verdriet…
Wat willen ze onze kleine meid nu weer aan doen…
Hoe kunnen ze in 3 maanden tijd compleet omslaan in advies…
En weer word ik als ouder niet serieus genomen…

Hoe kun je spreken van ‘passend onderwijs’ als je kind zelfs op het speciaal onderwijs zoveel medicatie nodig heeft om überhaupt naar school te kúnnen gaan.

Weer op de barricade…

Daar zet ik maar een stoel neer, want na 12 jaar staan, ga ik er maar eens bij zitten..