Stel je eens voor.

Je loopt over straat, wat zie je dan allemaal? Huizen, de weg, bomen, geparkeerde auto’s, de stoep, voortuinen en opritten. En als je je omdraait weet je precies waar je bent en hoe je weer terug moet lopen. Je herkent de huizen enz ook van de andere kant af bekeken.

Als dochterlief 2 over straat loopt dan ziet zij iets heel anders. Een blaadje op de weg, een raam, een autospiegel, een tak, een hekje, steentjes. En als zij zich omdraait ziet ze weer hele andere dingen. Een voordeur, een boompje, stukje kauwgom op de straat, een leeg flesje.

Ze ziet alleen losse stukjes en kan daarvan geen compleet beeld maken. Dus als zij zich omdraait ziet ze een compleet nieuwe situatie.

Nu maken we het nog wat moeilijker.

Dezelfde straat maar dan in de herfst, veel bladeren op de grond, kale bomen. Of de winter met overal sneeuw. Als je het totaal plaatje kunt zien, weet je dat in al die situaties het steeds dezelfde straat is.

Dochterlief 2 weet dat niet want ze leert in context, ze slaat als het ware een foto op in haar hoofd van hoe iets eruit ziet (zoals ze dus de straat ziet in kleine stukjes) en zodra daarbinnen iets veranderd is het voor haar een compleet nieuw beeld.

Dit maakt het voor haar extreem lastig om iets te leren, vaak kan ze het dan wel in de therapie ruimte maar lukt het niet om het te verplaatsen naar een andere context zoals thuis of school.

Wat voor haar ook heel moeilijk is, is dat ze niet alleen buiten mag spelen, ze kan immers het huis niet terugvinden. En omdat ze op een school 16 km van ons vandaan zit heeft ze hier in de wijk geen vriendjes.
Omdat we zagen dat ze zich erg alleen voelde heb we een paar weken geleden speciaal voor haar een pup erbij genomen.
We hadden al hondlief 1 van 2 jaar en daar kan ze het geweldig mee vinden, alleen dat is een Mechelse herder en dus veel te groot en sterk voor haar om mee te gaan wandelen.
Hondlief 2 is een klein zacht hummeltje en ze zijn dol op elkaar.
Bijkomend voordeel is dat ze rustig word als ze samen knuffelen.

Realiteit
En afgelopen week voor de allereerste keer is ze alleen hondlief 2 uit gaan laten. “Mam, hoe moet ik lopen?”
“De straat uit naar het veldje, dan zie je de speeltuin liggen, daar kun je naar toe, weet je nog hoe je naar huis moet?”
” ik moet de straat in bij het huis met de cactus en dan is ons huis met de groene auto, en ik moet kijken naar nr 10″

“Ga maar lekker wandelen schatje, als je over 20 minuten nog niet thuis bent dan kom ik je zoeken”

Lachend huppelt ze naar buiten met hondlief 2 aan de riem…. Zo trots dat ze alleen mag, je ziet haar zelfvertrouwen groeien.

Mijn kleine meid word groot…..