Inmiddels is het alweer april, is het beroep ingediend bij de rechter, weet u nog, dat ging over de vorige aanvraag, die net is afgelopen.

De nieuwe aanvraag ligt nu ter beoordeling bij de gemeente, de adviezen van gezinscoaches en expertpool zijn bijgevoegd…. die adviezen moeten worden ondertekend, ook door de kinderen.

Ik vraag me echt af of die coaches en expertpool in de gaten hebben wat hun advies doet met mijn kinderen. Zoonlief was boos, heel boos en bang, bang dat hij geen keus had dan om het advies op te volgen.

“In acht nemend van de door moeder en zoonlief geschetste problematiek en krachten blijkt de gezinscoach een andere visie te hebben op wat nodig is aan inzet voor een zo optimaal mogelijke ontwikkeling voor zoonlief dan moeder”

Advies in het kort:
-moeder en pgb-er mogen de begeleiding niet meer uitvoeren
-een deel van de begeleiding moet door een vrijwilliger gedaan worden
-2 uur begeleiding vanuit een professional uit ZIN
-logeerweekend elke 2 weken in ZIN

Na het lezen van dit advies was de volslagen paniek en angst op het gezicht van zoonlief duidelijk zichtbaar.
“Moet ik op logeerweekend? Ik wil geen andere begeleider.”
1 voor 1 zie ik de tics te voorschijn komen, begint hij te wapperen en op en neer te lopen.
“Moet ik van jullie dan weg? Mag ik niet thuis blijven?”

En dank je wel gezinscoach voor het in paniek brengen van zoonlief, fijn zo vlak voor zijn examens…

Gelukkig vertrouwt hij zijn moeder als die zegt dat er niks gebeurt wat hij niet wil, je weet wel vertrouwen dat door de jaren heen is opgebouwd….

Natuurlijk was hier vooraf nog een gesprek tussen gezinscoaches, expertpool en ik, zodat ze hun advies konden toelichten en mij de gelegenheid wilde geven om de aanvraag te veranderen.

Het begon al goed, 2 tafels in L-vorm tegen de muur. 1 keer raden waar ik mocht zitten….
Misschien waren ze bang dat ik boos zou wegstormen ofzo en dat ze me beter opgesloten in een hoekje konden houden.
Vervolgens heeft iedereen de adviezen op papier voor zich liggen…. behalve ik. Ze hadden er niet aan gedacht dat ik misschien ook een exemplaar wilde om mee te kunnen kijken.

Onnodig om te vermelden dat ik het natuurlijk niet eens was met de adviezen, dus ik had wel een paar vragen over hoe ze tot deze adviezen gekomen waren.

“Goh, heb je eigenlijk aan zoonlief gevraagd of hij een andere begeleider wil?”
En dan nog verbaasd reageren alsof ik iets heel abnormaals heb gezegd..
Nee, dat had ze niet aan zoonlief gevraagd.

“Heb je met de behandelend psychiater gesproken, aangezien alle begeleidingsplannen in overleg gaan. Daar heb ik toestemming voor gegeven”
Nee dat vond de gezinscoach niet van meerwaarde.

“Heb je dan met onze levensloopbegeleidster plus gesproken, die ook is betrokken bij de begeleiding?”
Nee ook dat was niet van meerwaarde volgens gezinscoach.

“Heb je dan met de pgb-er gesproken? Hij voert tenslotten samen met mij een deel van de begeleiding uit”
Ook dat had geen meerwaarde volgens gezinscoach.

En omdat zoonlief volgend schooljaar naar een reguliere MBO gaat, concludeert ze dat hij dus goed leerbaar is. Iets anders kon ze niet concluderen want ze mocht niet met de mentor praten, staat er dan in het advies.
Het vorige gesprek had ik alle mappen meegenomen met recente schoolverslagen, onderzoeken en handelingsplannen. Daar hebben ze een kwartiertje in gebladerd….

En ondanks dat ik heb uitgelegd dat:
Er bestaan geen cluster 2 mbo’s dus hij moet wel naar regulier.
Hij blijft volledige begeleiding krijgen vanuit cluster 2.
En ook vanuit het MBO zelf krijgt hij een extra begeleider.
En na zijn examen gaan we de route naar school op de fiets oefenen in de hoop dat de route dan in augustus is ingeslepen.

Maar hij gaat naar het reguliere MBO, dus is hij goed leerbaar.

Soms heb je daadwerkelijk het idee dat je beter tegen een muur kan praten, ze onthouden alleen wat ze willen horen.

Realiteit
Het beleid van gemeentes is gericht op herstel, we helpen je even en dan kun je het wel weer zelf.
Dit korte termijn denken is funest voor jongeren zoals zoonlief.

Zoonlief zal altijd begeleiding nodig hebben. Op sommige momenten wat minder en op sommige momenten wat meer. Dan ga je niet uit van herstel maar van het stabiliseren van zoonlief en zijn omgeving en het helpen om de balans te bewaren zodat zoonlief goed kan functioneren.

Al onze begeleidingsplannen zijn er op gericht dat hij in de toekomst zo min mogelijk gebruik hoeft te maken van deze begeleiding. Dat hij zo kan functioneren dat hij voor zichzelf kan zorgen en een baan kan behouden.
Dat deze lange termijnvisie veel meer opleverd voor zowel zoonlief als de gemeente…

Nu maar weer wachten op de beschikking… en ondertussen kan er niemand betaald worden voor de begeleiding want er is geen budget en zonder beschikking mag dochterlief2 niet naar de zorgboerderij.
En wie mag haar dat gaan vertellen…?

Juist ja, dat is niet de gezinscoach…