‘Hoe starrer ik ben, hoe flexibeler ik kan zijn’

Het klinkt heel tegenstrijdig dat zinnetje, maar zo werkt het wel of ik het nou leuk vind of niet.
Toen ik 2 jaar geleden voor het eerst bij psychiaterlief kwam, had ik in mijn dagelijks leven geen enkele structuur, niet voor mijzelf, alles draaide rond de kinderen en manlief en in de tijd daar tussenin vluchtte ik in werk.

Tijdens de afgelopen 2 jaar ben ik me bewuster geworden hoe mijn denkpatronen in elkaar zitten en hoe ik er voor moet zorgen dat ik niet continue overprikkeld raak.

Nu pas merk ik hoe belangrijk structuur is voor mij om een basisrust te creëeren. Eigenlijk heel simpel, routines zorgen ervoor dat je er niet over hoeft na te denken je doet ze gewoon, daardoor heb je meer ruimte en rust in je hoofd. En hoe meer ruimte je in je hoofd hebt hoe adequater je kunt reageren op (onverwachte) gebeurtenissen.

Met deze wetenschap ben ik samen met begeleidsterlief aan de slag gegaan. Het eerste jaar was dat alleen puinruimen en leren hoe je effectief kunt opruimen…. Als ik het zo opschrijf klinkt dat toch een beetje raar dat je dit pas leert als je 40 bent….
Na het puinruimen kwam het ‘zo opgeruimd houden’ aan bod. Om dit te leren moest ik mezelf een aantal regels aanleren. Want… Regels volgen en toepassen geeft rust, weer iets om niet over te hoeven nadenken.

Als voorbeeld de was doen, daar liep ik tegen een aantal problemen aan, want wanneer moet nou iets gewassen worden?
Voorheen stond ik soms wel een uur in de badkamer waarbij ik ieder kledingstuk oppakte en dan besloot of het wel of niet in de was moest.
Nu is de regel: alles wat in de badkamer ligt gaat in de was. Zo…. Dat is een uur tijdwinst, want het kost ongeveer 2 minuten om alles in de wasmand te donderen en naar de wasmachine te lopen. En die ene extra was die ik moet draaien neem ik voor lief.

Spullen in de wasmachine gooien heb ik nooit een probleem mee gehad, wel om er naderhand aan te denken dat de was ook nog een droger in moet, opgevouwen moet worden en in een kast opgeruimd moet worden.
Begeleidsterlief leerde me om mijn telefoon te gebruiken als wekker zodat ik een alarm hoorde als de was klaar zou zijn.
“Marleen,” zei ze, “het meest belangrijke is dat de was in de wasdroger komt, dan is het in ieder geval droog en opvouwen kan altijd nog.”
Dus de week erop, had ik 8 wassen die netjes de droger in waren gegaan…..
Volgende regel was dus duidelijk…. Er mogen maar 2 wassen liggen die opgevouwen moeten worden.

Maar hoe leer je jezelf nou een routine aan?
Het begint dan eigenlijk met bepalen wat elke dag moet gebeuren. Een routine moet ook niet te lang duren, en een duidelijk begin en een eind hebben. Mijn valkuil was meestal dat ik, met bijvoorbeeld een kamer opruimen, niet wist waar ik moet beginnen en als het lukte om te beginnen dan moest ook alles gedaan worden waardoor ik maar door bleef gaan want wanneer is het goed genoeg…?

Dus een goede routine heeft: duidelijk beginpunt—>duidelijke taak—>duidelijk einde.

Zo heb ik mijn ochtend routine opgezet: koffie zetten, en tijdens het wachten ruim ik de vaatwasser in en uit en ruim ik de keuken op, dan ontbijt maken (net toegevoegd, was ik vergeten) en dan ontbijten en de krant lezen.
Want als iets duidelijk is geworden is dat ik mijn ontspanningsmomenten ook moet verwerken in routines anders doe ik dat niet.

“Goh,” zei psyciaterlief, “hoe doe je dat dan als je ’s ochtends een afspraak hebt staan?”

Dat is dus het mooi aan deze routine… Het is niet tijdgebonden maar handelingsgebonden. De routine heb ik opgehangen aan die eerste kop koffie, en of ik die nou om 8, 10 of 5 uur zet, maakt voor de routine niks uit. En… Ik drink iedere dag koffie dus wordt de keuken in ieder geval één keer per dag opgeruimd.

Overigens, duurde het een maand of drie voordat dit een echte routine werd.

Realiteit
Begeleidster lief vroeg me wat ik graag zou willen om als doel aan te werken. En het floepte er gewoon uit: “ik zou wel eens willen dat als er iemand op bezoek komt of onverwacht voor de deur staat dat ik dan niet als een dolle hoef op te ruimen en schoon te maken.”

Sinds 2 maanden dus een nieuwe routine bedacht, wassen gebeurd ook iedere dag. Dus terwijl de wasmachine draait, ruim ik op en maak ik schoon, eerst de dagelijkse dingen daarna iets extra wat niet iedere dag hoeft, ik ben klaar als de was in de droger gaat en ik de was die in de droger zat heb opgevouwen en in de kasten heb gelegd. En ik moet een pauze van een kwartier nemen tussendoor.

Om aan te geven hoeveel moeite het kost, na 2 maanden ben ik zo ver dat het meestal 2 keer per week lukt.

Om te kunnen accepteren dat het de andere 5 dagen niet lukt is weer een heel ander verhaal.