Een begin is altijd moeilijk, tenminste voor mij. Mijn hoofd verzandt zo in details dat ik geen overzicht meer heb en niet weet waar ik moet beginnen.

Want wat is nu het begin….?

Moet ik hier beginnen met mijn geboorte, dat is tenslotte mijn begin.

Of moet ik beginnen op het punt dat ik manlief leerde kennen en voor mij een heel nieuw leven begon? Eindelijk iemand die mij accepteerde zoals ik ben en die ik durfde te vertrouwen.

Of misschien de dag dat zoonlief geboren werd en we vol waren van ons toekomstig geluk.

Of de dag dat de kleuterjuf na de tweede dag op school vertelde dat zoonlief flink achter lag met zijn motoriek en taalontwikkeling. Dat was tenslotte wel het begin van een lange weg op zoek naar hulp.

Ik weet het niet, misschien moet ik maar gewoon beginnen waarom ik dit allemaal opschrijf, niet alleen voor mijzelf maar ook voor anderen om te lezen.
Een kijkje achter onze voordeur. Wat speelt zich eigenlijk af in een gezin waarbij iedereen een diagnose heeft? Hoe verloopt bij ons het dagelijks leven? Zijn wij nu zo anders dan mensen zonder diagnose?

Realiteit
Eerlijk gezegd zou ik het niet weten.
Ik weet alleen hoe ons leven eruit ziet en ik zou het niet anders willen.