Maar weer eens tijd voor een blog.Graag had ik jullie wilden melden dat alles nu goed geregeld is met de zorg voor de kinderen, maar niets is minder waar.

De eerste zorgaanvraag, ging van besluit naar bezwaar naar beroep en een vonnis van de rechter waarin we in het gelijk gesteld zijn en de gemeente de opdracht kreeg om opnieuw onderzoek te doen en deze keer goed onderzoek.

De tweede zorgaanvraag, ging van besluit naar bezwaar, naar ingebrekestelling, naar dwangsom, naar bezwaarcommissie, naar onafhankelijk onderzoek, naar wachten op een nieuw besluit.

In het tweede besluit kregen we 2 uur oppas toegewezen per kind. Geen begeleiding geen zorg, alleen als we de begeleiding of zorg in ZIN (zorg in natura) zouden accepteren, PGB hiervoor was niet toegestaan.

Afgelopen november mochten we ons zegje doen voor de bezwaarschriftencommissie, die wilde graag dat er meer onderzoek zou worden gedaan, of we akkoord wilde gaan met een onafhankelijk onderzoek door een GZ psycholoog, op voorwaarde dat er ook contact zou worden opgenomen met Kentalis gingen we hiermee akkoord.

Afgelopen week heeft dat onderzoek plaatsgevonden, en vandaag kreeg ik het verslag inclusief de reactie van de gemeente.

Conclusie uit het verslag:

“Ik zie inhoudelijk geen enkele reden waarom het hulpverleningsplan gewijzigd had moeten worden, dit werd zelfs als onwenselijk gezien door de betrokken hulpverlening en ouders. Het plan wat erg lag werkte naar tevredenheid van alle betrokkenen en de kinderen ontwikkelden zich in een stijgende lijn”

Conclusie van de gemeente:

“Het advies is niet bruikbaar omdat in het advies niet wordt ingegaan op de door de bezwaarschriftencommissie gestelde vragen. Gelet op de inhoud van het advies valt niet meer te verwachten dat de desbetreffende GZ-psycholoog hier nog nader op in kan gaan”

Over 2 weken doet de commissie uitspraak.

Ondertussen loopt het bezwaar al vanaf 12 juni 2017 en zijn de dwangsommen niet betaald en ligt er nog steeds geen besluit, wel lopen de indicaties 1 april af, dus mag ik weer nieuwe zorgaanvragen doen.

Ook heeft inmiddels de psychiater geen contract meer met gemeentes omdat hij compleet gek wordt van alle regels en bureaucratie. Vanaf het moment dat hij dat vertelde in november 2017 heb ik gebeld met de gemeente hoe dit kan worden opgelost? Eergisteren kreeg ik alweer een telefoontje dat ze nog niet wisten hoe dit opgelost moest worden… leuk dat ik geinformeerd word maar zonder een besluit kan ik niks, geen bezwaar, geen rechter, niks en dus ook geen behandeling voor de kinderen bij de psychiater… in januari alweer een crisis met jongste… ja dat vinden ze dan wel vervelend maar er is nog steeds geen oplossing voor behandeling bij een psychiater die geen contract heeft.

Dat ik ze in november al gemeld heb dat dit gewoon via pgb mag binnen de jeugdwet wilde ze niet horen, daar beginnen we niet aan.

Vandaag heb ik hiervoor een aanvraag gedaan via artikel 4.1 van de Awb om zo de gemeente te dwingen dat er een besluit komt binnen 6 weken, waarop ik al dan niet in bezwaar kan gaan.

Realiteit

Al bijna 3 jaar in gevecht om de goede zorg te behouden, en voor alle verslagen, gesprekken en smeekbedes van onze hulpverleners en behandelaren, is de gemeente doof.

We hebben geen behandelend psychiater meer, wat inhoud dat er geen medicatie meer kan worden voorgeschreven en we geen hoofd behandelaar meer hebben, we kunnen onze pgb-er niet meer betalen, wat ervoor zorgt dat een groot deel van de zorgplannen niet meer uitgevoerd kunnen worden, alleen wat ikzelf kan doen wordt nog uitgevoerd, wat dus meer crisismanagement is dan begeleiding naar zelfstandigheid.

Wat we nog wel hebben? De levensloopbegeleider plus want die wordt betaald vanuit zorg in natura. Fijn daarmee kan ik alle doelen voor begeleiding en zorg voor de komende jaren mee bespreken…. die niet uitgevoerd kunnen worden…

Ik ben het getraineer van de gemeente ondertussen meer dan zat….

Het kind centraal?