Disclaimer:
dit is geen propaganda voor ritalin gebruik, slechts een voorbeeld hoe het onze kinderen helpt. De keuze voor wel of geen medicatie ligt mi volledig bij de arts/ouders/kind en dient door iedereen gerespecteerd te worden zonder voorbehoud.

Afgelopen weekend ontstond er op twitter weer een hele discussie over Ritalin en adhd. Buiten dat heel veel tegenstanders maar wat riepen vanuit hun onderbuik gevoel zonder zich daadwerkelijk in te lezen over adhd waren er natuurlijk ook voorstanders….

Aanleiding was de overhandiging van een statement over adhd en ritalin gebruik door de NVvP aan van Rijn, klikkerdeklik. In het kort, psychiaters maken zich zorgen over de toename van ritalin gebruik, dat gebruik is namelijk de afgelopen 10 jaar verviervoudigd.

Meestal probeer ik me niet te bemoeien met dit soort discussies, omdat het zelden gaat om goed onderbouwde meningen, maar bijna altijd over: opvoeding, luie en/of slechte ouders, sponsoren van Big Pharma, kind moet kind kunnen zijn, kleurstoffen, diëten, sporten, vergiftigen van je kind… Enfin, je snapt het wel dat je daar als ouder niet echt op zit te wachten. Dit zijn overigens nog de redelijk ‘aardige’ opmerkingen die ik krijg op twitter…

In al deze opmerkingen viel op dat ‘men’ niet weet wat disfunctioneren bij adhd inhoud.

Even een beetje kort door de bocht adhd uitleg:
Adhd is een storing in de remming, dit leidt tot zeer impulsief gedrag èn bewegingen, zorgt voor veel onrust in lijf en hoofd, waardoor concentreren heel moeilijk wordt.
Add (adhd onoplettendheids type) is een storing in de activering, veel onrust in lijf en hoofd, zonder de impulsieve bewegingen, onrust in hoofd zo groot dat ze niet meer tot ‘doen’ in staat zijn en ook hier is concentreren heel moeilijk.
En dan heb je ook nog een gecombineerd type met kenmerken van zowel adhd als add.

Voor een uitgebreidere beschrijving kan ik je de site van het jeugdinstituut aanraden klikkerdeklik

Om in aanmerking te komen voor een diagnose adhd, moet er sprake zijn van disfunctioneren op alle leefgebieden…. Maar wat is dan precies disfunctioneren?

Tja meest simpele uitleg is natuurlijk dat je op school of werk en thuis en in je sociale omgeving niet meer kunt functioneren…. Maar dit blijft natuurlijk erg vaag.
Wat concreter. Stel je bent erg verkouden, grieperig, dan kun je proberen door te gaan met je dagelijkse bezigheden maar waarschijnlijk kruip je naar een paar dagen toch maar in bed, je voelt je niet in staat om te functioneren in je dagelijkse leven, de griep heeft dus effect op alles wat je doet.

Zo is het met disfunctioneren bij adhd ook, alleen is dat helaas niet over na een week.

Zoonlief is zo impulsief dat er letterlijk geen rem op staat, hij doet alles wat in hem opkomt.

Op alle prikkels die hij binnenkrijgt moet hij reageren, in spraak of in beweging. Doodmoe wordt hij daarvan. In de klas moet hij proberen om zich te concentreren op één prikkel, namelijk de leerkracht.
Probeer het maar eens als je continue de impuls krijgt dat je moet reageren op alle andere prikkels om dan met je aandacht bij de leerkracht te blijven. Na een kwartier ben je doodop, waardoor het kleine beetje controle dat je had niet meer lukt.
En als je overal op moet reageren, dan heb je ook geen ruimte meer om te luisteren en te begrijpen als een ander wat tegen je zegt.

En het vervelende is dat als je geen controle meer hebt je steeds meer prikkels gaat opzoeken in de hoop dat je weer ergens controle over krijgt.
Het wordt nog drukker in je hoofd en doordat je geen controle meer hebt, uit zich dat in extreem druk gedrag of impulsieve bewegingsdrang, wat niet te stoppen is, en die drukte is maar een fractie van de drukte in je hoofd.

En dan die andere dagelijkse dingen?
Fietsen, ook zoiets wat we allemaal doen. Fiets eens naar een kruispunt en beleef daar eens alle prikkels die binnenkomen. Bomen, borden, bewegende auto’s en fietsers. Op welke prikkels moet je eerst reageren? Op welke prikkels hoef je niet te reageren? En pas dan nog de verkeersregels toe. En probeer niet te letten op mensen die achter je staan te roepen dat je op moet schieten….
Dit is overigens één van de manieren hoe je kunt reageren, dochterlief 1 stak gewoon over…

Thuis even lekker met je zusje knuffelen?
Als zoonlief zijn zusje een knuffel wil geven dan doet hij dat, of zij dat wel of niet wil, ook al protesteert ze hevig en roept ze dat hij haar pijn doet, hij kan niet stoppen.

Hoe zijn ochtendritueel eruit ziet heb ik al eens beschreven, klikkerdeklik.

En sociale contacten?
Het enige vriendje dat hij hier in de buurt heeft daar mag hij niet binnenkomen….

En een boze bui?
Bij adhd heb je geen gewone boze buien want de impulscontrole werkt niet. Dus alles wat in ze op komt gebeurd tot in het extreme. Bijten tot bloedens toe, slaan, schoppen, duwen gebeurd allemaal op volle kracht. Ligt er iets in de buurt waar ze mee kunnen slaan dan gebruiken ze dat ook, variërend van boek tot ventilator tot mes. En als je geluk hebt dat ze het niet tegen jou tekeer gaan dan heb je grote kans dat er een raam of deur uit ligt, of dat er andere voorwerpen door de kamer heen vliegen.

Misschien mogen we er bij zoonlief dan nog van geluk spreken dat zijn autisme er een behoorlijke rem opgooit met betrekking tot nieuwe dingen uitproberen. Aan de andere kant maakt het dat natuurlijk ook moeilijker want zonder zijn medicatie is hij praktisch niet bereikbaar of aanstuurbaar.

Of zoals zoonlief zegt: Autisme met adhd—> vol gas rijden met de handrem erop.

En nog even om aan te tonen dat ook meisjes adhd kunnen hebben, hier wat voorbeelden van impulsieve dochterlief 1.

Als peuter en kleuter, was ik haar altijd kwijt, eerst in huis. Dan kroop ze overal naar toe en kroop er onder of bovenop. Later ook buiten, als ze iets interessants zag liep ze aan. Zonder enige vrees of idee van gevaar, klom ze in de hoogste bomen, touwbruggen enfin alles….

In huis is er geen enkel meubelstuk waar niet haar naam op staat met pen of erin gekrast. Als ze aan tafel ging kleuren dan begon ze op papier richting hand naar arm naar been naar kleding. En op het moment dat je daar wat van zei schrok ze als het ware wakker. Niet bewust van wat ze had gedaan. Puur meteen doen wat erin je op komt….
Zoals met mijn naaispullen dingen op de zitting van de bank vastnaaien.
Een volledige fles parfum in je haren smeren, die bovenin de kast was opgeborgen en waarvoor ze dus eerst op de wc is geklommen en daarna in de kast.
Meten hoeveel shampoo er in de fles zit door de fles leeg te gieten in een beker, de beker te legen in een fles sanex, en daarna natuurlijk weer terug in de fles shampoo.
Bekijken hoeveel lotion er in een tube zit door t leeg te knijpen in de badkuip.

Nu zul je denken ach dat doet iedere kleuter toch, lekker nieuwsgierig uitproberen. Alleen was ze toen al 10 en gebeurde t niet één keer maar honderden keren achterelkaar.

En dan vergeet ik nog de keer dat ze aan het stoepkrijten waren en ze met een steen poppetjes had getekend op de auto…
Aan alle kanten….
Over de volledige beschikbare ruimte….

Realiteit
Dankzij de ritalin die mijn kinderen slikken, kost het ze minder energie om hun aandacht houden bij waar die moet zijn.
Dankzij de ritalin zijn mijn kinderen bereikbaar voor aansturing waardoor ze kans krijgen om vaardigheden aan te leren.
Dankzij de ritalin kan zoonlief zich duidelijk maken en verstaanbaar spreken in redelijk goede zinnen.
Dankzij de ritalin hebben we weer kinderen die het waard vinden om te leven.
Dankzij de ritalin hoeft zoonlief zich niet meer zo verdrietig en schuldig te voelen omdat hij iemand pijn heeft gedaan in een boze bui.
Dankzij de ritalin kunnen onze kinderen samen met elkaar spelen.
Dankzij de ritalin kan dochterlief turnen op hoog niveau.
Dankzij de ritalin kan zoonlief wielrennen met begeleider.
Dankzij de ritalin hebben we eindelijk een gezin waarbij we allemaal met elkaar rekening kunnen houden.

Dankzij de ritalin zijn ze allemaal na 17 uur weer hun impulsieve zelf.

En zoonlief wilde nog even op de foto met zijn lievelings T-shirt….